در ازدحـام مبهـم رنگـــها بـر بال خیـال نشسـته ام و تـو را مـی بینــم، تــورا کــه بالا تــر از تـمام ابـر ها و سـتاره هایـی. تـو از خـاک نیســتی، تـو از جنس دریــاو آســمانــی ، تـو را از صـبح ، شـبنم و مهـتاب آفـــریده انـد، در ماه عشـق امشـب بـرایت شــیرین تـرین آواز ها را مـی خـوانـم بـه یاد باران نگاهت
مـی نـویسـم از دلتنگی هایم.
مـینوسـم چـون ســرنوشـت هـر کس بــر پیشــانیش نـوشتـه شــده اسـت ،
میـنوسـم بـر بال باد ،و روی صــدا ،و حـاشیه انعکاس و مینـوسـم بـر بی کـرانـه ها از تـو و تـمام خـوبی هایت که روزگار تاب تحـمل معـرفت و محبتت را نداشـت ساقـی بیا، ساقـی بیـا ،مستـم کن تا جـوا ن نازنینـم را با حـوصـله تـماشا کنم ،شاید این دنیای بی عاطـفه را شــرمنـده خـوبیهایش کنـم .
,بـر ,تـو ,مـی ,بی ,ها , ,بـر بال ,تـو از ,را مـی ,را با
تا آخــرین لحـظه عمــر ، عــزیـزم را با چشـمانـی گـــریـه کـرده و خــونبـار نـگاه کنــم.
میـنویسـم بـر سـوسـن کـبود، میـنوسـم، تا آرزوهای یک عمـــر رابا زنجیــر جملات و کـلمات بـه دنبال خـود یـدک بکشــم . تا همـه را بـر بال سـتاره دنـباله دار، تا هـمه را بــر جنـس شـبهای بارانـی ذهنــم بـرای همیشـه تاریـخ حـک کنـم خدایاتوراقسـم میـدهم به خـون گلوی امام حسین هیچ خانواده ای داغ جـــوان نبینـد . دختــــر مهـربان، خوشـبختـی بی پایان پــدر و مادر است،
بشـــرط اینکه در قید حیات باشــد.
امشب این خانه عجب حال و هوایی دارد
گـــریه با در و دیوار صـفایـی دارد
همه رفتـند از این خانـه بجــز غــم
باز این یار قدیمی چـه وفـایی دارد.
درباره این سایت