بـــرای همــه خــوب باشــیم، آن کس که فهـــمید
همیشــه در کنـارت خــواهـد بــود،و آنکس که نفهـمید
,، ,اســت، ,امـــروز ,نـه ,کـه , ,امـــروز ، ,نـه در ,هــمـراهــی با ,با امــید
دلش بــرای تـمام خــوبـی هـایـت تنـگ مــی شـــود
زنـدگــی درک همیـن اکــنون اســت. زنــدگی شوق
رســـیدن بـه همــان فــرایــی اســت، که نخــواهـد
آمــــد، تــو نـه در دیــروزی ، و نـه در فـــردایـــی.
ظـــرف امـــروز ، پــــر از بــودن تـوســت . شــاید
ایـن خــنده کـه امـــروز ، دریغـش کـــردی. آخــرین
فــرصــت هــمـراهــی با امــید اســت، خــاک بـجــا
مـــی مـانــد
مــــرا عـهـدی ســت با شــادی، که شـادی مال مـن
باشـــد، مـــرا قـــولــی سـت با جـانان کـه جـانـان
جــــان مـن باشــــد.
درباره این سایت